Günah işliyene kafir denmez
Sual: Günâh işliyen ve ibâdet etmiyen kâfir olup ebedî Cehennemde kalır mı?
Günâh işliyen ve ibâdet etmiyen müslümana kâfir denmez. Kâfirden başkası, ebedî Cehennemde kalmaz. Günâh işliyen müslümanın kâfir olmıyacağı hakkında birçok âyet ve hadîs vardır. Mu’tezile, (Günâh işliyen ve ibâdet etmiyen kâfirdir) demişse de, Ehl-i sünnet âlimleri buyuruyor ki: Küfrün zıddı îmân, günâhın zıddı ise ibâdettir. Îmânı bırakan kâfir olur, ibâdeti terkeden günâhkâr olur. Amelsiz îmân makbûldür, îmânsız amel ise makbûl değildir. Kadınların, muayyen hâllerinde, namaz, oruç gibi ibâdetleri bırakmaları câiz ve lâzım iken, îmânı hiçbir zaman bırakmaları câiz olmaz.
Çünkü Kur’ân-ı kerîmde bildiriliyor ki:
(Îmân edip sâlih amel işleyenler...) [A’râf 42, Hûd 23, Ra’d 29, Hac 50]
Bu ve benzeri âyetler, îmân ile amelin başka başka olduğunu, amelin, îmânın içinde değil, dışında olduğunu gösterir. Eğer aksi olsaydı, (ve amilussâlihât) sözü lüzûmsuz tekrar edilmiş olurdu. Hâlbuki âyet-i kerîme için lüzûmsuzluk düşünülmez. Eğer amel, îmânın parçası olsa idi, âyet-i kerîmede ayrıca bildirilmezdi. Birşey başka şeye atfedilince, ikisinin başka başka oldukları anlaşılır. (İhyâ)
Kur’ân-ı kerîmde meâlen buyuruldu ki:
(Allah şirki [küfrü, bozuk îmânı] aslâ affetmez. Diğer bütün günâhları ise, istediği kimselerden affeder.) [Nisâ 48]
(Ey günâhı çok olan kullarım, Allahın rahmetinden ümîdinizi kesmeyin! Allah bütün günâhları affeder. O, sonsuz magfiret ve nihâyetsiz merhamet sâhibidir.) [Zümer 53]
(Mü’minlerden iki fırka birbiriyle dövüşürse, aralarını bulun!) [Hucurât 9]
Bu âyet-i kerîmede, birbirini öldürenlere de mü’min denmektedir.
(Allaha îmân etmiyenlerin yaptıkları faydalı işler, fırtınalı bir günde rüzgârın savurduğu küller gibidir. Âhırette o işlerin hiçbir faydasını bulamazlar.) [İbrâhim 18]
(Kıyâmet günü onların iyi işlerini, bizim için yapmadıklarından, kimler için yaptılar ise, onlara doğru saçılan ince toz hâline getiririz.) [Furkân 23]
(Emekleri en ziyâde boşa gidenler, dünyada güzel iş yaptıklarını sanır. Hâlbuki boşuna uğraşırlar, Rablerinin âyetlerine ve kıyâmette O’nun huzûruna çıkacaklarına inanmazlar. Biz de onların iyiliklerini yok ederiz. İyilikleri ile kötülüklerini ölçmeyiz.) [Kehf 103-105]
(Kâfirlerin câmi’ yapmaları câiz değildir. Yerinde ve yarar bir iş değildir. Onların câmi yapmaları ve diğer bütün beğendikleri işleri, kıyâmette boşa gidecek ve Cehennemde, sonsuz olarak cezâlandırılacaktır.) [Tevbe 17]
(İşte âhırette onlara ateşten başka bir şey yoktur. İşledikleri şeyler boşa gitmiştir. Zaten yapmakta oldukları da bâtıldır.) [Hûd 16]
(Kâfirlerin dünyada yaptıkları iyi işler, çölde görünen serâba benzer. Susuz kalan adam onu uzaktan su sanır. Fakat, yanına varınca, umduğunu bulamaz. Kâfirler de, kıyâmette, dünyada yaptıkları iyilikleri serap gibi yapan, ya’nî yok eden Allahı bulur ve hesâbını O’na verir.) [Nûr 39]
Bu âyet-i kerîmeler de, amelin, îmânın bir parçası olmadığını, kâfirlerin hiçbir amelinin fayda vermiyeceğini göstermektedir.
Hadîs-i şerîflerde de buyuruldu ki:
(İkrâr ettiği şeyi, inkâr etmiyen, kâfir olmaz.) [Taberânî]
(Zinâ etmiş, hırsızlık yapmış, içki içmiş mü’min de Cennete girer.) [Buhârî]
(Ömründe bir defa Allahı anan veya O’ndan korkan müslüman, Cehennemden çıkar.) [Tirmizî]
(Kalbinde zerre kadar îmânı olan Cehennemde kalmaz.) [Buhârî]
Müslümanlığın temeli, Allahü teâlânın birliğine ve Muhammed aleyhisselâmın bildirdiği belli olan emirlerin ve yasakların hepsini, Allah tarafından getirmiş olduğuna inanmaktır. Yanî emirleri yapmak ve yasak edilenleri yapmamak îmânın şartı değil ise de, yapmak ve yapmamak lâzım olduğuna inanmak îmânın şartıdır.
Böyle îmânı olmayan, yanî müslüman olmayana (kâfir) denir. Kâfirler, ne kadar iyi iş yapsa da, âhırette azâbdan kurtulamaz. Îmânın ve îmân ile birlikte olan ibâdetlerin ve bütün iyi işlerin dünyada da, âhırette de çok faydası vardır. Fakat îmânsız olana, iyi işlerin âhırette faydası olamaz. Günâhı çok olan bir mü’min, tevbe etmeden ölmüş ise, Allahü teâlâ dilerse, günâhlarının hepsini affeder, dilerse günâhları kadar azâb eder; fakat sonunda yine Cennete koyar. Âhırette kurtulmıyacak olan yalnız kâfirlerdir. Zerre kadar îmânı olan kurtuluşa kavuşur. (Mektûbât-ı Rabbânî)